Chciałabym być wystarczająco silna by podnieść nie jedno, ale nas obu.

Bohaterowie:

Amelia Kurek (Woźniak):

Jeśli uwierzyłeś w to, że będzie mi lepiej bez Ciebie,
to nigdy mnie dobrze nie znałeś.

Bartosz Kurek:

To uczucie w środku, to co na początku było tylko czymś nieprzyjemnym,

zamieniło się teraz we wściekłość, nagłą furię,
która przyprawia o mdłości.

Klara Barańska:

Październikowe, zimne, nieprzyjazne powietrze. Poranna, chłodna pobudka, gorąca kawa, ciepły sweter, parasol, płaszcz i kalosze. Znajomi, przyjaciele, ludzie, książki, ciepła herbata, papieros, rozmowy, uśmiechy, złość, zmęczenie, obojętność. 

Ciebie nie ma.

Zbyszek Bartman:

I obiecuję ci, że wytrzymam z tobą i

twoimi wadami, ile tylko będę w stanie.

Zuza Panas:

Nawet mnie nie kochałeś.
W przeciwnym wypadku
nie odszedłbyś w taki sposób.

Michał Kubiak: 

Bo w życiu nastaje moment, 
gdy kładziesz się na podłogę ze łzami w oczach,
rzucasz się z pięściami na ścianę, a krzyk przeradza się w rozpacz.
Nie ma już niczego co kochałeś..

Michał Bąkiewicz: 

Wiesz… Czasem chciałbym cię mieć przy sobie,
ale gdy widzę, jak na niego patrzysz i jak do niego mówisz,
dziękuję Bogu, że chociaż z nim jesteś szczęśliwa.